Akşam Vakitleri Şiiri - Mustafa Kerkercigil

Arşın, kızıl bir ufka batarken, uzak yeri
Hep bende kaldı gözlerin, akşam vakitleri.
Akşam kadar melûl ve de akşam kadar derin,
Dillendi simsiyah gecenin aşkı gözlerin:
Hicranla baktı, “gökyüzüdür hep, yerim”, dedi.
“Kaybolduğunda sen, yine ben beklerim”, dedi.
Tâlih bu, göklerin de senin gözlerin kadar,
Bir lütfu olamasaydı, gezerdim diyar diyar.
Aşk, yoksa gitti, bizleri birden unuttu mu?
Bir yerde hep ışık saçıyor vuslatın mumu!
Yıldızlar, ay hüzünlü, kapattım geçitleri!
Hep bende kaldı gözlerin akşam vakitleri.