Alın yazısı gibiydi durgun suları üzerinde gölün; rüzgar
Sözün fısıltı olup dört bir yandan seslendiği günün
sonuna doğru,
İki parça bulutun tutsaklığından kurtulup güneş
son bir bakışıyla ısıtmasaydı yüreğimi;
kendimi akşamın alacasına bırakmazdım.
Saat başı öten kuşların uyandırdığı,zamanın kayıkçıları taşıdı beni gölün öbür yakasına,
gözlerime koyduğum gülüşüne karşılık.
Toprak kızıl bir yorgan gibi örtüldü üstüme
Arta kalanı soran herkese;
gölü,akşamı,gülüşünü
birde içimdeki külleri anlatıyorum
Kayıt Tarihi : 12.3.2005 14:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
