Akşamüstü Rüzgar hep Hüzün Kokar

Akşam üstü rüzgâr hep hüzün kokar
İklimlerde adın yaz kara sevdam
Yağmurun gözyaşı ruhumu yıkar
Bu nadide sırrı çöz kara sevdam.

Elif desem, sen sin desen, belki Kaf
Yetmiyor cümleler, yetişmez ki laf
Bu hicran yarası garip, bir tuhaf
Gel de dök yarama tuz kara sevdam.

Ey zülfünde hasret kokan nazlı yar!
Yüreğim kördüğüm, yollar boran kar
İçimdeki özlem sorsan ne kadar?
Dilimde küllenir söz kara sevdam

Bir güle yasladım gamlı başımı
İçime akıttım, saf göz yaşımı
Ve bir gün okursan mezar taşımı
Üstüne ismini yaz kara sevdam.