Akşam Üstü Şiiri - Zafer Demirel

Sim siyah karanlikta kisrak ararcasina bakiyorum camdan...
ates bocegi misali isiklar var uzaklarda...
yilsizlari arasada gozlerim
zivt kaplanmis pamuk sekeri sanki bulutlar...
ayriliga atanmiscasina uzaklasmakta sehirden arabalar
ve sen uzaklasmaktasin
ruyasini gormekteyim her gozumu kapattigimda
ates boceklerine dogru gittiginin...
sabahin kizil halini bekliyorum
yine ruyanda beni girmus ve ter ile uyanmis halini...
her adim attiginda ben olayim aklinda...
bir sigara yaktigimi gordum yari gercek yari masal
ve son anda farkettim
masalda olsa ters yaktigimi
ve bir kufur agzimdan dolu dolu...
sonra tebessum kokunun pesinden giden masalima...
tekerler hizli donuyor
sanirim kopru ustune kopru gecmekteyim
ve bir anlik kuru gurultu canavarca bagiran eski motordan...
hic haz etmedigim yone gitmekte masalim
senin pesine giderken...
sokak lambalarina takilmakta gozlerim yildizlari ararken...
onlari saymakta gozlerim
ruya gorme,k ruyada seni gormek istercesine...
camdaki buguya adimizi yazdim sessizce
kucuk bir kalp
camdan cama opustugumuz geldi aklima
savurdugum hayallerimle beraber...
cam kenarinda sacin dokulmus gozlerine
percemin uzun
sanki guluyormusun nee...