Manavgatta bir akşam üstü
Çayının yanında oturdum
Ve bir demli cay söyledim
Güneş batmak üzere
Ufukta yavaş yavaş kaybolurken
Kızıl kıyamet ediyor gökyüzünü
Böyle inceden esen bir rüzgar
Ruhuma değiyor da geçiyor içimden
Önümde bir kaç kelebeğin valsi
Çayın üzerinde saka kuşları
Gökyüzünde uçuyorlar
Gölgeleri suyun üzerinde
Derenin kenarında akasya ağacları
Sanki bir ressamin fırçasından kaymış gibi
Ağacın tepeleri gökyüzünde değil
Göl yüzünde süzülüyor sanki
Manavagatta bir akşam üstü
Çarpıyor bir taş gibi sanki havası
Beni benliğimle çarpıyyor
Ruhuyla özdeş ediyor sanki
Kayıt Tarihi : 4.7.2013 17:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!