Yakar akşam; ateşini,
Alevinde kendini pişirir.
Erenlerin sofrası kurulur,
Aşkın badesi içilir.
Geceye savrulurken külleri,
Solgun yüzünde hüzün okunur.
Kandiller yakılır gökyüzüne,
Sönen közden ay doğurulur.
Geçer kendinden demlenen aşık,
İnleyen ufkun ney makamıyla.
Ayağa kalkar gökkubbe nidasıyla.
İç çeker orman,
Titrer dağ,
Sular ürperir,
Meşke gelen semazanlar,
Döner yerle gök arasında.
17 Kasım 2009
Kayıt Tarihi : 18.11.2009 01:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)