Akşam Sefası Yalnızlığı Şiiri - Kenan Kara

Nasıralı çocukların tebessümü
Uzak yıldızların burcunda asılı
Göz yaşlarım kurudu
Aramızdaki ağlama duvarında
Ben bu çürümüş etimle
Hiç şiir yazmasa mıydım

Odamın tavanı çöküyordu karanlıktan
Kan damlıyordu yalnızlıktan
Acaba ona anlatmasa mıydım
Kartallara yem olan serçenin acısını
Saatine bakmış mıydı tren kalkarken
Beni seviyor muydu ona bakarken

Bir çoban çayırı yoluyor
Bozguna uğramış kalbim sesini duyuyor
Ezanı beklemese artık akşam sefaları
Şu inen yağmur toplamasa kirleri
Ben hiç bilmesem
Eline mahrem eli değdiğini
Nasıl aydınlatır güneş gündüzü ve geceyi
Nasıl bağlanır basiret
Hakikatin kısık sesinde
Öyle çoğalır zehirli yılanlar kalbinde
Öylece aldanırsın yüz bin kere

09.05.2020