Akşam Safaların Şiiri - Veysel Kızlarkayası

Hayatın hep yosun tutmuş,
kıyılarında dolaştım biçare.
Yaklaşmak kısmet olmadı
engin ve uçsuz bucaksız akşam sefaların
ne zamanki bir adım atmaya kalksam,
çeker beni dipsiz girdaplarına.
Alır örselenmiş ruhumu,
savurur sahilin en ıssız koylarına.

Ruhumda hep esir kaldı yaşanası duygular,
bir inde bir sinde
bazen de tozlu sevda mahzenlerinde
üstelik kırk kilit vurulmuş, adalet bunun neresinde?

Öyle bir güneş doğsun ki bahtıma
yosunlar girdaplar lal olsun şansıma
ışıldasın şavkı güneşin, ak düşmüş şakaklarımda.
bi çare gönlüm sevinsin,tamda hazan zamanında....

alsın savursun beni yakamoz dolu sahillere
birlikte geçelim aşkın dehlizlerinden
ardımıza bile bakmadan,omuz omuza,el ele
bir birine karışsın kokumuz,güneyden esen yel ile..

Güneş öyle bir ısıtsın ki ruhumu
pas tutmuş ruhumun zemberekleri gevşesin
nurlu gecelerde
teri terim ile nefesi nefesim ile eşleşsin

Veysel KIZLARKAYASI
15.MART.2009