Sensizliğin ilk akşamında yüreğim buruk,
Yanlızlığıma ağlarken muzdarip gözlerim,
Zamandan, mekandan sıyrılmış derin sarhoşluk,
Bu mahzun akşam kızıllığında tek tesellim.
Benim ufukta güneşin battığı o nokta,
Yalnızlığın sarhoşluğuyla başım dönüyor.
Sensizliğin yaktığı bu kızıl karanlıkta,
Güneş tüm kızgınlığıyla içime sönüyor.
Kayıt Tarihi : 11.1.2001 00:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!