Akşam Oluyor, Gönlüm Yorgun

Akşam oluyor, gönlüm yorgun,
Yıldızlar yavaşça beliriyor ufukta.
Uzun bir günün ardından,
İçimde bir hüzün, bir yorgunluk var.

Gözlerimde yorgun bir bakış,
Yüzümde bir çizgi, derin bir iz.
Zamanın yükü omuzlarıma binmiş,
Gönlümde hafif bir hüzün hissi.

Yorgun düşen ayaklarım,
Adımlarını ağırlaştırır sokaklarda.
Koşuşturmanın içinde kaybolmuşum,
Ruhum yorgun, bedenim yorgun.

Akşamın sessizliği sarıyor etrafı,
Ruhumun içinde bir sükûnet arıyorum.
Yıldızlarla konuşmak istiyorum belki,
Hüzünlerimi paylaşmak, dertleşmek.

Gönlüm yorgun, kırık dökük,
Bir solukta tükenmiş gibi hissediyorum.
Ama biliyorum, her günün sonu vardır,
Yarın yeniden umutla uyanacağım.

Akşam oluyor, gönlüm yorgun,
Ama umut dolu bir sabaha doğru ilerliyor.
Dinlenmek, yeniden güçlenmek için,
Akşamın kollarında huzur arıyorum.

Ve her akşamın ardından,
Yeniden doğacak güneşe inanıyorum.
Gönlüm yorgun olsa da,
Yeni bir günle yeniden hayata tutunuyorum.