Akşam Oluyor 2 Kıblesi, vatanı yıkımda

Akşam oluyor.
İnsanlar evlerine koşuyor,
Nefes nefese,
Sevinçle, hüzünle,
Acı ve tatlısıyla,
Evinde ihtiyar hastası,
Sevdiğimin evinde,
Hasretle babasını bekleyen yavrular,
Sevdamda yastığına,
Birlikte baş koyduğu eşine koşuyor.
Akşam vakti.
Tatlı bir telaşın zamanıdır.
Akşam Oluyor,
Hele alnı secde de olanlar için,
Namaz kılanlar için,
Akşam vakti giriyor,
Vakit dar, diyorlar,
Yanlış bir zamanlama,
Akşam karanlığı çöküyor,
Zaman kısa değil,
İmsak vaktine kadar,
Akşam ile yatsı,
Kazaları ile eda edilir.
Bir insanın ömrü misalidir.
Hava kararıyor,
Karanlığa geçiş,
Rahmete çiselendiği andır.
Karanlık batıdan sükûn ediyor,
Sakin, hem de çok sakin,
Rüzgâr bile kesiliyor adeta,
Akşam oluyor,
Karanlıklarda karaltılar oynuyor,
Sonra başka yaşamlar başlıyor.
Ailesi olanlar için,
Birde ailesi olmayanlar var.
Ailesini kaybedenler var,
Akşamlar onlar için zor geçiyor.
Hele de kış geceleri,
Soğuktan.
Yazları sıcaktan.
Düğün dernekte,
Kötü günde,
Adamsızlıktan, kadınsızlıktan,
Çocuksuzluktan,
Kısaca insansızlıktan.
İnsansız ocaklardan,
İnsansız sevdalardan,
İnsansız yaşamlardan,
Aileler yıkıldı.
Ocaklar söndü.
Mahaller imha edildi.
Mahfeler icat edildi.
Şehirler yok edildi.
Ülkeler buharlaştırılıyor.
Dünya kararıyor,
Sadece akşam olmuyor,
Yağmur çiseliyor aptalca,
Karıncalar da yok oluyor.
Kabeye gidecek,
Sabırlı vakarlı karınca yürümez,
Karınca ulaşamazsa da,
Karınca uğruna ölebileceği,
Bir değil bin vatanı var.
Kıblesi, vatanı yıkımda acırım,
Selam’un kavlen min Rabbirrahıym.

23.01.2012 İkitelli/İstanbul