Akşam Olurda Ben... Şiiri - Mehmet Arslan 3

Bir garip hüzündür çöken içime,
Sensiz akşamların olduğu yerde,
Çok yalvarıp ağladım batan güne,
Götür beni yârin olduğu yere,
Yine sensiz akşam indi sessizce,
Yalvarışımı hiç duyan olmadı,
Oturup ta ağladım kaderime,
Ağlamakla gönül şifa bulmadı…

Şimdi uzaklarda günler doğuyor,
Hasret penceremden vurur içeri,
Daldıkça günün ilk ışıklarına,
Baktığın her yerde göresin beni,
Derdimi içimde saklayıp durdum,
Hizbe yerlerde sararıp ta soldum,
Bu dertleri çekmek kaderim benim,
Yaradan yazmış ki yaşar giderim…

İstanbul-1972