Akşam Olunca Bir Sis Bulvarında

akşam olunca bir sis bulvarında
karanlığı mum ile süsleyen olur
biri var ki Erzurumlu bir Dadaş
umudunu yarına yaslayan olur

güne karşı yiğitlik taslayan olur

be toprağım, birgün ömrüm son bulur
doğum çığlıklarıyla ruhum ten bulur
ana, baba, bacı, kardeş, arkadaş
canımdan çok daha öte can olur

yolumda yoldaş, solumda heyecan olur

* bazen mişli geçmiş zamanlarla dile gelir aşk
sevmiştim onu dersin
sevmiştim ya..
bazen gül kurusu akşamların alaca karanlığında
gün batmaya yakınken bazen
bazen ise bir fırtına öncesi sessizlikte
sevmiştim onu dersin

ardından yapraklar dökülür
dev olur dalgalar...büyür
umut rıhtımlarının az ucunda...ötede
bazen kızıl ufukların ihtişamında bir yerde
filizkıranlardan dahi medet umarsın
dalgakıranlarda kalan kırık-dökük anılarla
ve yetmez hüzünlü yağmurların bereketi...ruhuna..
düşlerinin ta orta yerinden düşerken gözlerin boşluğa,

...bakmayı bilemezsin
yaşamayı ise hiç...

...

akşam olunca bir sis bulvarında
dört bir yanım karanfil, fesleğen olur
diriler ki hiçliğimde en sırdaş
koynunda güneşi besleyen olur

boynunda ip...hayatı göğüsleyen olur

akşam olunca bir sis bulvarında...

Ercan Dağcı
Kayıt Tarihi : 16.9.2012 15:01:00