Akşam Olunca Şiiri - Atanur Savaş

Gün doğunca şu yuvarlak dünyada;
Memo traktörde, Zeyno tarlada,
Yürüyüp giderken yaşam yolunda,
İlk durağa vardık akşam olunca.

Küçük yaramazdır, erken uyanır.
Yemeğin yer, annesiyle oynaşır.
Sokaklarda arkadaşla kaynaşır,
Yorgundur yatacak akşam olunca.

Öğrenciyse işi başa düşmüştür,
Bütün dünyasından haber kesmiştir.
Yazılı sözlüye ineklemiştir,
Üç-beş saat kaptırmalı akşam olunca.

Genç ve sevdalıysa şu genç yaşında,
Rüyalarda sevdiğinin peşinde,
Yürekleri sevda ile atınca,
Mehtapta buluşurlar akşam olunca.

Evli kişi ailesinin yanında,
Çoluk çocuk derdi başı ucunda,
Soytarı, ibneler meyhane barda,
Zaman geçirirler akşam olunca.

Kırkı aşmış ileriye gidiyor,
Kendisine sağlık sıhhat istiyor,
Gün geçtikçe geçti günlerim diyor,
Şaşırıp kalıyor akşam olunca.

Atmışını aşmış çukura gider,
Sıkışınca Allah Allah der inler,
Anlayamaz, kimsesizdir ve düşer,
Ebedi yolculuk var akşam olunca.

Atanur SAVAŞ
1977