Akşam Olunca Şiiri - Hasan Okursoy

AKŞAM OLUNCA

İnsanın içini kemirir pişmanlık
Bazen de her yerimizden sarkar
Ayrılmaz bizi bekler yalnızlık
Yanımızda solur durur karanlık

Akşam olunca
Bir fırtına başlar tüter anız
Küser unuttuğumuz dokuz kiremit
Taşlayıp durduğumuz deniz

Ömründe
İnsan bir kere ölür
Ya içimizdekiler
Her gün nereye gidip gelir?

Kaçan uykular
Bir türlü tutulmaz
Bir türlü atılmaz
Kalır yalnızlığımız

Duvar kovuklarında
O unuttuklarımız
Bekler bilinmezliğinde
Yanmaz kandilimiz

Nerede daldan dala seken serçe?
Buluttan buluta çakan şimşek
Bir de çocukluğumuzda
Oynadığımız seksek

Hasan OKURSOY