Akşam Olunca Şiiri - Yenal Karavelioğlu

Gölgeler gizlenir güneş battığında
Yapraklar boyun büker yalnızlığıma,
Akşam olup da,
Dalında çiçekleri solunca…

Gökyüzü küser terk edip giden maviye,
Siyaha bürünüp yas tutar akşam olunca…

Rüzgâr bir başka dolaşır gün kararınca,
Soğuktur elleri, hırçınlaşır akşam olunca.

Güneş kavuşunca gecenin karanlığına,
Gün doğar ay ışığına, yıldızlara,
Geceyle dans başlar çılgınca…

Tutkuyla aşk yaşar yıldızlar,
Ay ışığının etrafında,
Sensizlikse hasret yüklerken,
Gecelerin omzuna…

Yokluğun bir ateş gibi düşer yüreğime,
Nasıl acıtır özlemin kalbimi bir bilsen.
Aşkının dumanı yakar, nemlenir gözlerim,
Ağlarım hıçkırarak çocuklar gibi…

Yüreğimi ıslatır süzülen gözyaşlarım,
Baş başa kalırım düşüncenle gecenin ortasında.
Zamandan alıkoyarsın beni akşam olunca…

Sensiz geçmiş koskoca bir günün ardından.
Gece çok daha zor gelir karanlık olunca.
Doyamadığım arzuların alevlenir içimde,
Dudaklarım hasret nicedir ıslak dudaklarına…

Teninin kokusunu özlerim,
Aşkın yağar üzerime,
Varlığını ararım,
Kollarımın arasında akşam olunca…
Sımsıkı sarılıp, başımı göğsüne yaslamak,
Sıcak vücuduna sığınmak ister,
Üşüyen bedenim…

Okşayışlarını ister ellerinin, yumuşak dokunuşlarını,
Öpücüklerini ister tenim,
Bahar yağmurları gibi…

Nefesinin ılık meltemlerinin vücudumda dolaşırken,
Ürpertilerinin bedenimde yarattığı depremleri,
Sevişirken yükselen inleyişlerini, beni sevişini,
Kollarının arasında kendimden geçişleri özlerim…

Nasıl isterim seni,
Ahh nasıl bir bilsen sevgilim,
Yakarsın arzularınla içimi,
Depreşir hasretin.
Yatağımda çırpınır,
Seni isterim yanımda…

Kollarının arasında,
Şehvetin salıncağında
Göklere uzanmak isterim,
Kanat çırpan kuşlar gibi…

Gözlerinde yüzen gözlerimle,
Yüreğine uzanıp,
Kucağındaki huzurun koynunda uykuya dalıp,
Seninle en güzel düşleri görmek isterim
Akşam olunca…