Akşam Öldü! Şiiri - Erdal Koca

Veda edip giderken yaktığın ateşlerin
Alevleri kor oldu ne duman ne sis kaldı
Yaralar eski yara! ... Belki daha da derin
Kalbimi kilitledim duygular hapis kaldı

Ayrılığı, hasreti, yaşadım ama bir bir
Damarımda dolaştı ya gözyaşı ya zehir
Mazi bir yalan oldu bende geçmişe dair
Ne eski heyecan var ne de eski his kaldı

Dikenler içindeyim ne çiçek var ne de gül
Hangi dikene konsun? İçimdeki bu bülbül
Sanki büyük cengaver ya da savaşta gönül
Barışmadı bir türlü! Hep aklımla küs kaldı

İçimdeki dağları! .. Hiç kimse, aşamadı
Sanki bütün sevenler! Sevip ulaşamadı
Gittin diye ağlayıp yâr sensiz yaşamadı
Topladığın her çiçek vazolarda süs kaldı

Gül mü taktın acaba, kara mı? Başındaki
Sen hâlâ bir çocuksun on sekiz yaşındaki
Bu da kimmiş diyorsan! Musalla taşındaki
Sana ömür! Erdal’ın akşam öldü, yas kaldı

21.7.2015
http://erdalkoca.com/2015/07/aksam-oldu/