Akşam Kuşu Şiiri - Mustafa Özçelik

Kendi bahçesinde yagmurlarla islanip
Kendi kokusuyla çildiriyor karanfil
Kendi yüzünü tanimaktan yorgun bir serçe
Gözlerime daliyor avcilardan kaçip
Bütün bunlar senden işaret diye
Gizemli yollarina düşüyorum hayatin
Ince ince yagiyor yagmur

Kuşlar saçak altinda
Titreyen bir kelebekten habersiz
Güneşin resmini çiziyorlar daglarina
Oysa çogaliyor akşam
Uykuya hazirlaniyor hayat
Üstümüzde gecenin yelkenlisi

Şimdi gülümse kendine
Içine dön ve aşka çevir yönünü
Kalbinin tenhâ sokaklarinda
Hüzzâm bir şarkiyla yürü
Orda ince bir elif gibi ürkek bir ceylan
Bir dag ararken kendine
Narin bir meltemin sesini duy
Piril piril yansin aynanda hayat

Gülden yaseminden
Gecenin renginden
Söyledigin bu içli söz
Dudaklarina tâc olsun
Saçlarina rüzigâr
Bir akşam kuşu gibi gel

Bir fisilti gibi
Kalbime düşsün o eczâ
Rûhum ürpersin ve titresin cânım

Ağacının altında üşüyorum
Bana hırkanı ver
Bu ıssız gecede rüyalarım benim
Kimseler görmüyor beni
Sen benim yağmurum
Bitmeyen tûfanımsın
Ey bu tenhâ gecede
Kalbime düşen ay