Akşam Kokan Gece Şiiri - Volkan Uluç

Hani demiştin ya bizi anlatan dizeler senin elinden dökülüyor diye işte sana bir dize dilinde evir çevir beni dinle;

Akşam kokan gece

.... sokakta yürüyorum,
sokağın bir ucunda karanlık...
yürüdükçe uzuyor uzadıkça beliriyor etraf,
önce bir ışık tuttum ellerimle gökyüzüne,
sonra korkak adımlarımı sıklaştırdım,
ardıma bakardım bakmaz oldum,
ben isteyince ara sokaklar açıldı,
ben isteyince kapanan...
hiçbir adres telefon yok elimdeki kağıtta,
kağıt boş ve ben yürüyorum,
hem istediğim gibi hem dilediğim gibi.
Bir sokaktan bir sokağa komşu yollar benim yolum gibi,
Tam köşeyi dönünce daha 18’im de
Bir kız çıktı karşıma,
Oda benim gibi kendi yolunda ama biraz daha sade,
Ben yürüdüm önce ona,
Sonra o da fark etti geldi avluya,
Tüm ışıkları yaktım avuçlarımda,
Tüm sokaklarla ara yolları kapattım,
Işıklar bize dönük,
Gözlerimiz gözlerimizin üzerinde,
Bir soluk aldı kız
Elleri ıslandı öptüm kuruttum.
Bir soluk aldı kız bana mutluluk verdi
Bir soluk aldı kız...
Ben bir soluk aldım...
Mutlandım
Umutlandım
Bir selam verdim avucumu yukarda bırakan
Yürüdüm gittim...
Saatlerce yürüdüm
Biliyorum oda yürüdü
Durdum o da durdu
Geri döndük buluştuk bir nehir kenarında,
Nehirler benimdi ağaçlı güzel yollar onun...
Saatleri kovaladık saatler bizi,
Masadan kalktı kız öptüm uğurladım sokağına.
Ben uğurlandım yollara...
Topladım pılımı pırtımı,
Düştüm onun yollarına,
Şimdi büyüdü kızımız ve bizim avluda soluyor
Günlerdir asırlardır böyle mutlu olmadı bu adam...
Gölgelerden uzak apaydınlık bir gökyüzü var evimizin,
Evin içinde ben,
Karım ve ilke,
Şimdi kim mutlu bizden daha fazla?

Volkan ULUÇ
23/mayıs/2008
Cuma