Akşam Karşılaşması Şiiri - Ahmet Çiçek

Eylüldü
Koca bir şehrin gürültüsünden
Akşama bıraktım tüm heveslerimi
Otların ve tarihin köhne kapılarında
Seni aradım
Seni aradım son durakta bekler gibi
Ve bu şehrin meyhanelerine yazdım
Üstelik artık orda yoktun

Akşamüstüydü
Ayın bile göremediği
Günün kabullendiği
Sevdanın öldüğü o akşamüstü
Sendin içime dökülen

Uzayıp giden gölgene takıldım
Yağmur ormanları gibi tenha
Farkında değil kimse benim
Yüzüme vuran sensizliğimde
Dünyanın en güzel gözlerine baktım