Akşam Karanlığı Şiiri - Murat Çakıroğlu

Bir rüzgar uğultusun da akşam karanlığı çöküyor şehre
aç kalmış martıların yitik duygularıyla, mağrurluğu sahiplenmiş çöplüklerin çığlıklarıyla, akşam karanlığı çöküyor şehre
Gecelerin karanlığını bastıran hasret, güneşin ışığına güç veren umut ve yarına ümitle bakan dalgın gözlerle akşam karanlığı çöküyor şehre.
Yenilginin göstergesiydi hayat defteri,
her sayfasın da mağlubiyet, her satırında mısralarını düçarlıkla oluşturan saklı bir şair
her tiyatro perdesinin arkasında suskunluk,
her dağıtılan bir parçacık ekmeğin önünde izdiham vardı
akşam karanlığı çöküyor şehre
her meziyyetten mahlukatı taşıyor du dünya kervanı
ne aradığını bilmeyen dilenciler tek tek kapıları yoklamaktaydı.
nefretin başı boş bırakılmış kuduz köpek gibi salıverilmişti insanlığın üstüne
güveni görülmeyen hırsızlar çalmış
kanaati ise sadece karıncalar taşıyabiliyordu
işte böyle bir zaman da akşam karanlığı çöküyordu şehre