Akşam Hüzün Olup Şiiri - Suat Gezmiş

Akşam hüzün olup çöker gözlerine
gözlerin ağlamak gibi olur
kırılgan bir tebessüm ıslak
yağmur yanağında salkım
ayrılığın ayak izleri kadar
sakin gelir karanlık

ince bir nağme sızar
çakıl taşları arasından
uyaksız adımlarına uygun
hüzün sazları çalar
kar beyaz tenin karışır karanlığa
umursamaz bakışların kalır akşama

akşam hüzün olup çöker gözlerine
gözlerin gitmek gibi olur
ayakların ise ömrünün durağında
gitmek kalmak arası
yüreğinin depremi
akla isyandır
çekilir silahlar
karanlığa sürüklenen her bir adımda
bir bir duygular sehpada

kuru bir dal kırımı
başın düşer omzun üste
gözlerinde solgun sarı, yeşil ölüm
karıştıkça karanlığa bedenin
çekilir damarlarından kanın
kefen tutar rengin gülüm

akşam hüzün olup çöker gözlerine
gözlerin ağlamak gibi olur
göçer yüreğimden bir şeyler
bir garip hal anlatamam
gitmelerin
gitmelerin gülüm
ölmek gibi olur
dayanamam.