Akşam Güneşi Şiirleri - Şair Akşam Güneşi

Biz ne zaman vurulduk biliyor musun annem?

Hayalle, gerçeğin arasındaki uçurumu fark edince annem!

Ve o gün haddim olmadan sana bağırıp, çağırdım annem!

Anne misiniz?
Cenneti de, Cehennemi de,
Bu Dünyada sırtlanmışsınız!
Öteki Dünyaya gerek yok...

Bir günlücükleri Cennet,

Ben anneyim;

Ben KADINIM,

Ben Sevgiliyim, Eş'im, Ana'yım.

Ben senin yaralı yüreğinden öpmeye çalışırken,
Sen,
Atarlı tutumunla, benim yüreğimde,
Yeni yaralar açmaya çalışıyorsun...

Aradım doğada;
Gökkuşağının yedi renginde.

Mavinin derinliklerinden,
Yeşilin tüm tonlarında...

Arkanana bakmadan,
Sessiz sedasız çekip gittin!

Bilmez miydin,
Sensiz nefes almanın,
imkânsızlığını?

Arkanana bakmadan,
Sessiz sedasız çekip gittin!

Bilmez miydin,
Sensiz nefes almanın,
imkânsızlığını?

Aşk olsun çocuk aşk olsun,
Sular seller gibi çağla gel de adı,
Devrim olsun...

Karanlık gecede, karanlık ruhların kirli elleri,
Uzandı kopardı, üç Goncayı dalından...

←

Asla bazı kışların, baharı,
Bazı gecelerin sabahı,
Bazı inişlerin çıkışı,
Bazı acıların da,

GÜNÜN KUTLU,
MEKÂNIN CENNET OLSUN...

Sen gençtin, ben çocuk,
Ne ben Senin yaşlandığını gördüm,
Ne de Sen benim büyüdüğümü!