Akşam Güneşi Şiiri - Dinçer Dayı

Batan bir gün gibi, kızıl renge boyar yine içimi,
Akşam güneşi...
Konuşurken kalbim, gönül diliyle
Eritir sevgimi yine akşam güneşi.
Solan bir gül gibi, oturur gögsüme, kendi rengiyle
Söner hâreleri, ah Akşam güneşi.
Çöker, hüzün nağmeleri, şarkı olur. Süzülür martı gibi gönül sahilinde.
Şakır bülbül olur sesiyle.
Yankılanır, gönüllere ufukta, Akşam güneşi.
Ufukta batarken, eser ılık ılık, bir sam yeli gibi gönüle.
İşte o zaman gönül, efkarlanir.
İsyan edercesine..
Bağırır, baykırır.
''Ahh be gönül''
''Neredesin be sevdiceğim ''
Her kahırlanınca elindeki şişe ile demlenir.
Yavas yavaş Kaybolur.
Enginde, Akşam güneşi...
Dalıp gider, bakışlar ufukta.
Gönül duygulanır.
Gözler, buğulanır.
Sel olur akar özlem yaşı.
Ağır ağır kapanır, yorgun göz kapakları.
Yarin görüntüsü kalpte
Özlemdir vuslata, Akşam güneşi...
Dinçer Dayı