Akşam Güneşi Şiiri - Sevda Yanar

Bugünü yarına odur bağlayan,
Sayılmaz bu günden, ne de yarından.
Yine de aşıkları düne bağlayan;
Sevdanın solmayan yorgun ateşi,
Kalplerde kanıyor akşam güneşi.

Sihirli bir fanus gibidir, yanar.
Ne sevene yaranır, ne sevilene.
Bir ana yüreği gibi hep kanar;
İçin için kendini yakar ateşi,
Sırrını açmıyor, akşam güneşi.

Işığında bir günün izleri titrer,
Yansıtır yarına bir ayna gibi.
Bir daha sefere kalır ümitler;
Hesaplar peşinsiz, götürü işi,
Hep borçlu kalıyor, akşam güneşi.

Ufukta kıpkızıl bir alev; yanar,
Isıtmaz üşüyen son üzgünleri.
Yavaş yavaş erirken bizi oyalar;
Bir onur savaşıdır, doğaya direnişi,
İçin için yanıyor akşam güneşi.

Soluk bir ümittir, her yogun kalpte,
Sapsarı hüzmeler sarmışken ufku.
Karanlığın kolları uzarken dipte;
Al yazmalı sevdalar, anar o gidişi,
Selvi boylu sanıyor, akşam güneşi.

Sonbahar aşkıdır her dingin ruha,
Tarifsiz, doyumsuz lezzetler verir.
Zerresi kalmasın ister sabaha;
Ne sitemi duyulur, ne serzenişi,
Guruba dalıyor, akşam güneşi.

Son demi yaşarken, alkan ufukta,
Gönlünün her bağı, çözülür gider.
Hayaller silinir söken şafakta;
Gerçekler durdurur, her özenişi,
Bahar gibi çarpıyor, akşam güneşi.

(Ödemiş, 2008)