....Akşam Güneşi Şiiri - İsa Kıvrakdal

Bir akşam güneşinde çekip gittin ansızın
Yalnız bıraktın beni bu âlemde
Dinmeyen bir fırtına koptu içimde
Esintisine kapıldım, kendimi kaybettim
Ortalığı siyah gölgeler sarmaya başladı
Gece oluyordu sanırım
Hâlbuki yanılmışım
Bu karanlık gözlerime çöken ayrılıktı
Evet, evet bu karanlık gözlerime çöken ayrılık

Ufuktan batarken kızıl güneş yavaş yavaş gizlice
Gölgeli gözlerle loşluğa daldım
Karanlık geldi ardından, gece oldu
Bir rüya zannetmiştim, ama çok uzun sürdü
Ne havalarda uçuyordum, nede yataktan düşmüştüm

Şimdi anlıyorum karanlığın korkusunu
Bundan sonra hem akşam,
Hem de güneş ahfadım oldu
Kaderimin adını AKŞAM GÜNEŞİ koydum