Akşam Gözlüm Şiiri - Ceylan Piroğlu

sensizlik geçiyor arda kalanların içinden akşam gözlüm
o günden beri yağmurlar daha deli yağıyor
kaldırım taşları daha bir soğuk akşam gözlüm
kokun sinmiş bu şehre nefes alamıyorum
seni içimden söküp atmaya çalışırken
sen hiç gitmeyecek gibi daha da yerleşiyorsun
bazen bana kızıyor, bazen üzüyorsun
biliyorum akşam gözlüm benim için korkuyorsun...

neden sana gelince tıkanıyor kelimeler
çıkışlar hep neden sende yasaklanıyor
nefes alamadığım bu şehirde
hiç olmamana rağmen
neden ben hep seni görüyor, seni soluyorum
akşam gözlüm, ben seni çok özlüyorum
bir damla gözyaşına canımı feda ederken
sen sesine bile hasret bırakıyorsun beni
bazen bir merhabayı dahi çok görüyorsun bana
işte o zaman çok kızıyorum ben sana
sonra da üzülüyorum akşam gözlüm
çünkü korkuyorum...
ya gün gelirde beni görmek istemezsen
hayatından çıkarıp bir köşeye bırakırsan
beni mazine yerleştirip, sadece anarsan
korkuyorum akşam gözlüm...
sensizlikten korkuyorum ben...
saatlerin geçmediği bu yerde sen bana yılları
hayatımın durduğu bu şehirde sen bana anılarımı saydırıyorsun
her anımı sana hasret, her anımı sana muhtaç yaşarken
sen beni kendimle terk ediyorsun...

izin verir misin akşam gözlüm bana
bu gece misafir eder misin beni rüyana
hiç rahatsız etmem söz veriyorum
bir köşede sessizce seni izlesem yeter
kim bilir belki bir iki güzel söz de edersin
bakarsın o zaman bende yatarım yerini unuttuğum yatağıma
sen oralarda ben buralarda geçerken zaman
akşam gözlüm sende gel rüyama
hiç rahatsız etmezsin korkma
dilediğince dolaş, gez, bağır, çağır
yeter ki gel akşam gözlüm
seni çok özledim
bırak da sana olan hasretimi dindireyim
bırak da sana olan korkumu gidereyim
gel akşam gözlüm seni bekliyorum
bak sıkı sıkıya kapattım gözlerimi
en ufak bir ışık hüzmesi yok odamda
ne olur akşam gözlüm bekliyorum
rüyalarımın kapıları sonuna kadar açık sana
ruhum seni çok özledi akşam gözlüm...