Akşam Gezintisi Şiiri - Kemal Baral

Bazı akşam üstleri iki elim cebimde,
Kırık dökük yürürüm yol boyunca
Ezilmişlik çöker içime iyiden iyiye.

İnsanlar gelir geçer yanımdan
Gözlerinin içine bakarım, bakabildiğimce
Hepsinde ayrı bir kırıklık sezerim.

Işıklar pırıl pırıldır vitrinlerde
Olmayan paramla alırım her beğendiğimi
Olmayan yerlerde kullanırım, düşüncemde.

Kadınlar beğenirim,
Konuşurum onlarla yol boyunca
Onlar olmadan düşümde.

Sonra yol biter, düşler yıkılır,
Yalnızlık gerçeği çöker üstüme,
Bulutlardan inmiş gibi olurum yere.

Başım döner şehir denilen karınca yuvasında
Farlar canavar gözü, yol sonsuz gibi gelir,
Yalnızlık büsbütün biner sırtıma.

Ve o zaman, gözlerimi kapatırım,
Mırıldanırım içimden
'Evimize dönelim'