Akşam Erken İner Mapushaneye*

Akşam çöktü mü artık mapus damına,
Hicrân yarası, bir başka türlü kanar.
Demir kapı kapanır, ardı ardına.
Umut lambası bir başka güne yanar.

Sorma, saatin hükmü geçmez zamana.
Dalga dalga bir hüzün vurur kıyıma.
Gözler dalar bu gri, beton ummâna.
Gönül gamlı, hasret düşer payıma.

Ruhum nasıl muhtaç, hâzık bir Lokmân’a.
Zalam zalam üstüne, etraf zifiri.
Kalp merhem arar, el yetişmez dermâna.
Hâtıralar, mahkûmun tek misafiri.

Bu vakt-i zulmetin üflediği mânâ;
At gönülden ne varsa dünyaya ait.
Ye’si bırak, sımsıkı sarıl imana.
Fenâdır, bekâya götüren vesâit.

Yûnûs, her yer boyansa da katrana,
Hak dilerse tekrar saçar ziyâsını.
Devam eyle, şeb’i yeldâda yazmana.
Mazlûm neslin yarım kalmış rüyâsını.

Mart 2017

*Ahmet Arif’in, Akşam Erken İner Mapushaneye şiirinin başlığıdır. Hapishane şâiri Büyük Usta’ya selâm!

1.Hâzık: Usta, ehil, yetenekli
2.Yeis: Ümitsizlik
3.Şeb’i yeldâ: En uzun gece