Akşam Şiiri - Mutlu Gönen

Akşam;
Parlak, kızıl bir güneş.
Su aslında akmıyor
Kayıyor bir iz tutturmuş,
Ve sesler yapraklarda gri bir dedikodu.
Neden utanır gökyüzü bilmem

İçimde kanat çırpan kırık yalnızlık,
Bir güvercinin gözlerine takılmış.
Neden söylenir rüzgar bilmem.

Ve toprağa eğilmiş yaşlı kadın,
Buğday yanığı bir hüzün gözlerinde,
Umutlarını mı ekmiş toprağa?
Neden ağlanır bilmem.

Hüzün çatallanır da akşam
Vurur yüreğime.
Kaç akşam yaşar insan bilmem.

Parmak uçlarımda ince bir sızıdır
Şimdi ayrılık...

İçimde büyür bir çocuk gibi korku
Duyulur da... Akşamları,
Neden söylenmez bilmem.

...............