Akşam Şiiri - Salim Koçak

Akşam yine elendi, ıssızlaştı kuytular
Aşıklar yola düştü, ihtiyarlar yatağa
Kalbleri sarıverdi bir takım buruntular
Akşamcılarsa daldı o âşina sokağa.

Akşamları hiç bilmez bu kentin insanları,
Akşamlar ki garibe en sıcak sığınaktır,
Sebilden tek örtüdür onun bütün anları,
Tadı bu akşamların, doyarak ağlamaktır.

Ben böyle zamanlarda şarkıları anarım,
Şarkılar ki akşamın hüzünlü nağmeleri,
Bakarım aynalara, ak saçımı tararım,
Akşamı akşam yapan, hasta inlemeleri.

Akşamın hastaları sabahı iple çeker,
Akşamlar bitmek bilmez, saatler donakalır,
Geçen saniyeler ki sayılır birer birer,
Bir akşam daha biter, hevesler donakalır.