Akşam Şiiri - Yusuf Atalar

Gecesi yıldız yıldız, ışıl ışıl gündüzü.
İşte, solumda köyüm, sağımda Beşikdüzü

Şekiller yavaş yavaş, ufukta kaybolmakta.
Sisli guruba bak ki, akşam, akşam olmakta.

Ne ararsan burada, dağ, tepe, vadi, deniz.
Öte yandan yoklarla, kuşatılmış çevreniz.
.......

Gidenlerin hasreti, kavuruyor bedeni,
Beden ki dünden fazla, arzuluyor gideni

Mazi berrak, bulanık, bilmem nereden girer?
Gözlerimin önünden, geçtiler birer birer.

Bastırmak öyle zor ki, içimdeki dürtüyü?
Görür müyüm kaldırsam, kaldırsam bir örtüyü?

Yaşanan hayal meyal, uzaklardan gördüğüm,
Bir tarifsiz keder ki, çözülmeyen kördüğüm.

Nerde çocukluk, gençlik, bu saklı dünya neydi?
Belki yaşandı, belki, kaf dağında köşeydi

Hayvan ,tarla, odun, su.. bir gün düşer darası
Kıldan ince bir çizgi, ölüm kalım arası.

.......

Kadınlarsa abide, tahammülde en başta
Bir dişi kaplan gibi, hayat denen savaşta

Dirense de ayaklar, iki öne bir geri
Gidiyor ağır yükle, sağanak olmuş teri

Onlar, geçen zamanın, pek şanlı eriydiler.
İçte mert, cömert, dışta, bir kemik deriydiler.

Çetin hayat yükünü, böyle eda ettiler
Yarın için bugünü, çizip, feda ettiler

Yükümüze aşina, hey gidi el verenler
Umudumuza köprü, misliyle bel verenler…

Ah, zaman geçmiş, gördüm, resimlere bakarak,
Düne hasret çehreye, mor halkalar takarak.

Ne çabuk aşıldı yol, sonsuz gibi uzanan
Uzak, uzak diyorduk, işte tükendi zaman.

Pay küçük, ya da büyük, akıbet ortak payda.
Direnmek neye karşı, inat, etmiyor fayda.

İzliyorum çaresiz, geldi beklenen sahne
Kim bilir nerde, nasıl, kapanacak son perde

Gecesi yıldız yıldız, ışıl ışıl gündüzü.
İşte, solumda köyüm, sağımda Beşikdüzü

Şekiller yavaş yavaş, ufukta kaybolmakta.
Sisli guruba bak ki, akşam, akşam olmakta.
Yusuf ATALAR Aralık 2005