Akşam Şiiri - Mehmet Uysal

Akşam oldu… Güneşi kovdu hüzünlü bir karanlık.
Gece siyah eteğini savurdu şehrin üstüne.
Her evde soluk bir ışık… Ve bağrı yanık bir aşık,
Belki ulaşır diye gül atmakta nehrin üstüne.

Akşam oldu… Şamdandaki mumlar gibi her bir gönül;
Erirken yavaş yavaş, feryat eder gülşende bülbül.
Geçerken kızıl sulardan al bir sandal gibi gül,
Akşam oldu… Benim gibi boynunu büktü bir sümbül.