Akşam inerken mahallemize,
İşten yorgun argın dönen babalar vardı,
Onları kapıda bekleyen,
Misket gözlü çocuklar,
Yüreklerinde sıcak sevgi taşıyan,
ve ocakta çorba kaynatan kadınlar...
Akşam inerken mahallemize
Kimi evlerden kahkahalar yükselir,
kimi evlerden ağlamaklı uğultular...
Akşam inerken mahallemize,
Vakit rahmet vaktiydi,
Bulutlar tüm birikmişliklerini
Üzerimize hunharca akıtırdı
Komşu bostanlardan toprak kokusu,
Yayılırda dört bir yana...
Ayşe Karabulut
Kayıt Tarihi : 7.4.2017 13:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ayşe Karabulut](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/04/07/aksam-209.jpg)
Biterdi sohbetlerde günün yorgunluğu
Gaz kanbasının ışığında
Gözlerimizle konuşurduk çoğukez
Saygılarımla esen kalın.
TÜM YORUMLAR (6)