akşamın koynunda bilmeceyim
sınır tanımıyor karanlık saklarken beni
korkuluk oluyor çalılarda
katlıyor boyumu ikiye
alt üst ediyor beden aritmetiğini
tarihî hanların surlarında gölgeyim
sızıntılar duvarlarından sarkıyor
tanınmıyor yosunlaşmış taşlarda ismim
bulutlar maviye kaldırım taşı döşüyor
aşınmış tokmaklar dövüyor ânı
saatlerin yorgunluğunda eğlenceyim
esaret yüz bulmuş demden
sırlarımın eteğinden çekiştiriyor
el yordamından mimlenmişim…
Kayıt Tarihi : 2.1.2014 11:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!