Akşam Şiiri - Mustafa Keleş

Her akşamın uyanışında
Soluyor renkleri yüreğimin.
Akşam bahanedir yüreğime
Düşüyorum yine yokluğunun zindanına.
Her an büyüyen bir hüznü
Yazıyorum mektupların dilinden
Ve sensizliği büyütürcesine sunuyorum
Yanaklarımı ıslatan ıssızlığıma.

Unuttukça hatırlanıyor anılar
Ve sobeleniyor yaralar kuytusunda...
Bak yırtıldı yine günün renkleri,
Akşam doldu zamanın kuyusuna,
Heybemde yankılandı sensizliğin adı
Ve yine aynı girdap düştü yüreğime:
"Ey sevgili, söyle,
Ne zaman dolacak sensizliğin miadı? "