Yine akşam oluyor,
Hüzne bürünüyor gün,ışıkların sönmesiyle...
Güneş kayboluyor tepelerin ardında,
Bizi karanlığa emanet ederek.
Karanlıkta en küçük ışıklar bile göze görünüyor.
Gökyüzündeki yıldızları sayıyorum ben de,
Güneşi bulana kadar onlarla yetiniyorum.
Onlar yol gösteriyor bana,
Zifiri karanlıkta bırakmıyorlar.
Ben devam ediyorum yıldızları saymaya,
Güneşin karanlığa emaneti olarak.
Ve devam edeceğim küçük ışıklarla yetinmeye.
Ta ki güneş emanetini geri almak için gelene kadar.
Kayıt Tarihi : 22.5.2010 23:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Teşekkürler...
Kanaatkarlık var dizelerin özünde...
Eeee sabrın sonuda selamettir....
..Saygıyla
Ne kadar güzel Havva Kızım...
Çok güzel bir şiirdi.
Kutluyorum.
Kadir Tozlu
TÜM YORUMLAR (5)