Sırrıma ermek için çok düşler kurdum
Oyun oynamadığım belliydi hayatta
Renkler içinde kurulmuş yaşarken
Umutların yittiği yerler vardı dünyada
Medeniyet diye öğrendiğim bencilliği
Liberal düşünceyle egemen kılmışlardı
Umarsızca, birey aklının tavana vurduğu
Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Sevgili Mehmet Çoban
Şiirinizi iki kez okudum. Kullanılan dil açık ve yalın..
küçücük bir sorum olacak:
-Yeni doğmuş bir bebek için din, iman,akıl var mıdır düşünür müsünüz?
- Toplum adına yapılanların büyük çoğunluğu yasa değil tasaysa; hak, her yerde güçlüye tanınmışsa buna karşı koymanın yolu nedir sizce.?...
Çalışmanızı kutluyorum..
Renkler ve Yaşam.
YÜREĞİNİZE EMEKLERİNİZE SAĞLIK.SAYGILARIMLA
hemşerim, uzun ve yorucu bir uğraş olduğu, ortaya konandan belli. kutlar, esenlikler dilerim. selamlarımla.
Paylaşım yada paylaşımsızlığın şiirsel çalışması için kutluyorum sayın Mehmet Çoban ....
Paylaşım esasının karşılığını görmek için önce ideolojik anlamda sınıf kavramını, egemenlik çaplarını ve sermaye hareketlerini ve sermayenin beklentilerini elbet çok detaylı ve yansız olarak incelemek gerekir ...
Ama bireysel paylaşımın yada paylaşımsızlıkta birde bencillik genlerini atlamamak gerekir....
Kaleminize sağlık, yüreğinize sağlık ...
HOCAM BU DÜNYADA HER ŞEY MENFAATE DAYALI BİR ŞEKİLDE DEVAM EDİYOR.SOSYAL İLİŞKİLERDEN TUTUN,ULUSLARARASI İLİŞKİLERE KADAR HEP DURUM AYNI MAALESEF.BÜYÜK BALIKLAR KÜÇÜK BALIKLARI YUTUYOR VE SÖMÜRÜDÜZENİ AYNEN DEVAM EDİYOR.PAYLAŞIM İÇİN TEŞEKKÜRLER HOCAM YÜREĞİNE SAĞLIK.
Paylaşım, özgün inançların özünde yatıyordu
Ancak çağ, yalancı insanlık sevgiyle yürüyordu
Yalana, riyaya bulaşmamış insan aramaksa
Liberal, bireyci, çıkarcı düşünceler uzağında
Aklını, kendine, ailesine, topluma sunacak
Şeksiz şüphesiz inançlı insanlarla olacaktı
Istırabın olduğu yerlere çare olmaya çalışacak
Rahatını, huzurunu bütün insanlık için kaçıracak
DEĞERLİ ÜSTAD AKLIN VE YÜREĞİN ÜRÜNÜ OLAN HEM ŞİİR VE HEM DE YAZI YILLARIN BİRİKİMİNİN BİZLERE TEZAHÜRÜ OLMUŞ ALLAH RAZI OLSUN.İSLAMIN DÜŞÜNCE SİSTEMİ ALLAHIN VARLIĞI ÜZERİNE KURULMUŞTUR.ALLAHIN VARLIĞI NEDENİYLE YALNIZCA BU DÜNYA ÜZERİNE DEĞİL ÖLÜM SONRASI İÇİNDE HESAPLAR YAPMASINI ZORUNLU KILDIĞINDAN İSLAM DÜŞÜNCESİNDE TÜM İNSANLARIN PAYLAŞIMININ ADİL OLMASI VARDIR,ZİRA ALLAHIN İSİMLERİNDEN BİRİDE ADL DIR.BEŞERİ DÜŞÜNCE SİSTEMİNDE BİREY OLARAK İNSAN VARDIR,BİREY ÖNÜNDEKİ TÜM ENGELLERİN YIKILMASI İÇİN HER YOLUN MÜBAH OLDUĞUNU VARSAYMAKTADIR.EMEĞİNİZE SAYGI VE SİZE SELAMLARIMI SUNUYORUM.
Paylaşım, özgün inançların özünde yatıyordu
Ancak çağ, yalancı insanlık sevgiyle yürüyordu
Yalana, riyaya bulaşmamış insan aramaksa
Liberal, bireyci, çıkarcı düşünceler uzağında
Aklını, kendine, ailesine, topluma sunacak
Şeksiz şüphesiz inançlı insanlarla olacaktı
Istırabın olduğu yerlere çare olmaya çalışacak
Rahatını, huzurunu bütün insanlık için kaçıracak,,,,,,,,
EMEĞİNİZE SAĞLIK KUTLUYORUM EFENDİM,TAM PUANI BIRAKIYORUM SAYGILAR ÜSTAD,
Oltanın ucuna takılan şatafatlı söylemlerle
Liberalleşen insanın önünde hiçbir şey kalmadı
Aklını kullanıp toplumdan sıyırtan, tepeye çıktı
Neden, nasıl, niçin sorularının artık bedeli vardı
KUTLARIM HOCAM
DİLERİM HERKES KENDİ SORUNLULUĞUNUN BİLİNCİNDE OLUR
MESAJ İÇERİKLİ PAYLAŞIMINIZ AKLI SELİM OLAN HERKESİ DÜŞÜNMEYE SEVKEDİYOR
GÖNÜL DOLUSU PUANLA
TEŞEKKÜRLER
Sn. Çoban
Bir Çoban klâsiği. Her zamanki gibi özel bir uslup ve mesaj. Hikâyeye puan verilmiyor. Ama şiire serbest. Bu hakkımı kullanıyorum. Gönülden keyifle 10
Yalana, riyaya bulaşmamış insan aramaksa
Liberal, bireyci, çıkarcı düşünceler uzağında
Aklını, kendine, ailesine, topluma sunacak
Şeksiz şüphesiz inançlı insanlarla olacaktı
Istırabın olduğu yerlere çare olmaya çalışacak
Rahatını, huzurunu bütün insanlık için kaçıracak
Dudaklarınızdan tebessüm, gönlünüzden ilham, artsın eksilmesin.
Sevgiler...
Âlimoğlu
Çok güzel bir şiir okudum. Tebrikler Mehmet Bey. Eline ve gönlüne sağlık.
Bu şiir ile ilgili 25 tane yorum bulunmakta