Akrostiş = Boşluklar Şiiri - Mehmet Çoban

Zaman teğet geçip gitmez hayatımdan
Alır acımasız, anlayışsız, varlığımdan
Müsaade istemez hiç, arsızlığından
Aldatırken ben kendimi, kendimle
Ne oldu, ne bitti diyemeden geçmişime
Istırap yakalar beni, pişmanlıklar ile
Nedameti faydasız kurulu cümlelerle
Işık ararım kendimi kurtarabilirim diye

Boşuna değildir sanki yaşadığım her an
Onurla yapmışımdır her şeyi, aklımdan
Şüphe duymam genelde insanlığımdan

Böylece birikir anılarım, geçer zaman
Issızlığa itmişimdir anılarımı pişman
Rehaveti çöktürmüşümdür yaşamıma
Aklım güven içinde, bütün sorgularıma
Kalbimin en ücra köşesinde bile
Moral bozacak bulunmaz, hiçbir şüphe
Aklım, ben, hayallerim yürürken ileriye
, Virgüller atarım farkında olmadan geçmişe

Bir gün alır başımı giderim hayattan
Olmazlarımı çoğaltmadan yaşamdan
Şakıyıp dururken bülbüller gibi havadan
Lal olur dilim, susar, susturulur candan
Umut silinir ufuktan, geçmiş olurum
Kandillerin yağı bittiği gibi kaybolurum
Laleler, zambaklar dikilir onurlanırım
Akşamın kızıllıklarını görmeden yanarım
Razı gelmediğim her şeyi arkada bırakırım
Işık doğmaz artık hep karanlıklaşırım

Şeytan boş durmaz ben boş dursam da
En güzel anlarımı alıverir boş bıraktığımda
Yenilenmeyen zamanlarım mahvolur
Tertemiz kurduğum umutlar yok olur
Anlamalıyım, yok benim boş zamanım
Ne yapmalıyım, ne olmalıyım sorgularım

Derinlemesine yaşama der aklım, hayatı
Olduğu gibi basitçe yaşa, bütün anlarını
Lakırdıya boğup geçirme zamanlarını
Dokun sana verilen ömre, değerli her anı
Umutla kar, yoğur yakaladığın her zamanı
Rüyalarımı süsler bu felsefe, yalınca
Uğurum, umudum olur yaşam anlayışıma
Rızam yok anlarımı şeytana kaptırmaya
. Nokta koydum şeytan girmesin diye her yanıma

03.10.2009 – İzmir

Zamanını boş bırakma, boşlukları şeytan doldurur.