Akrostiş = Açgözlü Şiiri - Mehmet Çoban

Alımlıdır güzel görünür
Çalımlıdır arkasında yürütür
Gözü doymaz yemeye
Özü tok değil, açlığa gebe
Zil zurna sarhoş da olsa
Lakırdısı hep insanlığa
Ürkütmez insanları asla

Ah beyim, sorma gariptir
Çalıp dursa da hep fakirdir

Gözünü çıkarsan fark etmez
Öylesi hiçbir şeye benzemez
Zulüm mü adalet mi? Demeden
Üzer yolduklarını bilmeden
Netamelidir kendiliğinden
Üçkâğıda bağlar insanı hemen

Ne zaman insanlıktan söz etse
Eli iner fakir fukaranın cebine

Zaman onundur, hükümran
Aydınlık zannetme, toz duman
Mekân onun, yaşar havadan
Acılar, gözyaşı ve kan
Ne bulursa sürekli otlanan

Doyacak diye bekleme
Oburluk işlemiş genine
Yedir, içir, hiç aldırmaz
Umudu var, sana bakmaz
Razı gelirsen, sen ona
Acımaz göz koyar canına
Canını alsa yeter mi?
Al canımı desen geçer mi?
Kedi gibi, siner üstlerine
Sırtlan gibi, çöker küçüğüne
Irak durmalı insan aç göze
Nasıl deme çözüm kalplerde

11.02.2008 - İzmir