Akrostiş ( Sabır Ve Zaman Kafi Gelmedi)

Sabır ve zaman kâfi gelmedi hasretime
Elini uzattı gönlüm yokluğuna gizlice, sensizce
Limanına yaklaşan bir gemi içi boş yükü ağır
Alabora bir kaptan, fırtınaya derya sağır
Metanetim yok artık sensiz her dakika bir asır
Eriyor içimdeki saatler sanma ki bu gönül alışır
Terk edilir alışkanlıklar hepsi semaya karışır
Çarpar suratıma sensizlik alışırsam kalbim sıkışır
Endişeliyim, seni yaşamadan bitmez ki bunca satır
Lodos yemiş gemi gibiyim şu sıralar rotam senden arınır
İçimdeki fırtınalara sıkışır ruhum senle ısınır sana sarılır
Kalsın azizim, sılada elbet benden ayrılır toprağa karışır…