Akrostiş Şiiri - Semra Ay

Ay yanıyor küllerinde
Yollarım hep duman
Yokluğun sarıyor
Aynaların kırık umutlarını
Nerdesin? Ey derman

Ilık bir saba makamına
Yalınayak takılan düşlerimin
Oyasız gerdanından
Ruhumu çözüyor ellerin
Kanar/ayak kovaladığım gölgenden
Ümidim düşüyor kanayarak
Leylaklar soluyor ağlayarak

Limansız acıların boğazından
Efsunlu bir dalga geçiyor
Rüzgârın koynunda ç/ağlayarak
İliklerimde ince bir duman
Nâfile serzenişlerin gam telinde
Damla damla birikiyor
Esrik şarkılar,hep nalân

Her dem açardı papatya gülüşlerim
Eğer isteseydin,solmazdı
Rutubet kokulu bu sevdada
Yar/arsız geceler,hicran olmazdı
Eğer isteseydin,dolmazdı
Rüyalarım nâr-ı ateşinle
Dermanım olan balarısı gözlerin
Uykusuz,gecelerce yanmazdı

Mühürledin yokluğuna ıslak yüreğimi
Ay yanıyor küllerinde,g/özlerim hep duman
Nedensiz çığlıklarla vuruyor artık yel/kovan