Akrostiş Şiiri - Veysel Ballı

Film gibi bu hayat  buruktur biraz
Ay doğmuyorsa geceye, karartmışsa gözlerini
Tepesine vurur hüzün insanın , geceler soğuktur biraz.
Melankolik bir şarkı çalar yıldızlar,
Ardından dansa kaldırır yalnızlığı yakamozlar.
Bir şarkı, yıkık dökük meyhaneler gibi
Üşümüş, boynu bükük gülhaneler gibi.
Yıllanmıştır insanın gözyaşları
Üstüne düşer toprağın göz yağışları,
Kim bilir kaç acı hayat geçirdi de
Şimdi çığlık çığlığadır bağırışları.
Ay ışığı elbet geceyi aydınlatacak
Her yeni güne bir kelebek uyanacak
İkinci bir hayatta birileri bu acıları anlatacak
Neyse ki ölümlüdür insan, bu acılar böyle kalmayacak