Akrostij 2 Şiiri - Mehmet İslami

B irdir Ellâh tekliğinde şüphe yok
E zelden temele salınmıştır kök
S ökebilirseniz müşrikanlar, sök
M evlâmız gânidir kulun eder tok
E den, kendi kendisini beşer, çok
L âyüselin emriyle seyrediyor Fok
E welen dîndeki baş besmeledir

S ekiz cennet kapısına anahtar
İ hyâ edenlerin ellerinde var
H AKK’ı zikrederek sabaha kadar
A rar bulur düşmanları yok eder

A mâda nûruna hoş nazar etti
K i nûrundan habibini var etti
I stınâ: mükevvinata bar etti
L illâhi âşk ile bahtı yâr etti
L em yelidi ve lem yûletsin dedi
Izdıraplı anda BURÂk yeğledi

O nun Arşı ABD’e ahû zâr etti
L eylâ çün mecnûnu bikarar etti

E zelidir muhabbetin eseri
L â bahrine salıverdi Kevseri
L ayüselle tescillidir değeri
 rşta misafiri oldu Habibi
H ikmeti, derdlerin odur tabibi

C emâliyle kâinâtı güldürür
C elâliyle ceberrutu öldürür

 sil ki, nuruna muhabbetinden
Ş emşi Kamer daha mevcud değilken
K endi nuru ile mütekâmilken
I trat’e vasıta Resûl eyledi

M uhabbetten hâsıl oldu Muhammed
Û ruç etti Zat’a Hazreti Ahmed
H akikat yolcusunun yükü zahmet
 dem ile Havva oldu bahane
M evcudatın özüdür ne şahane
M ukaddes beldede geldi cihâne
E ntel dedi doğar doğmaz secde de
D ilediği ümmetiydi, sadece

S alâvatı gönderiyor melekler
 rşa direk olur bütün dilekler
V acibül vücud da dileği bekler

M ustafadır, hem seçen hem seçilen
Û rucunda gök kapısı açılan
S ıratlarda himmetiyle geçilen
T akibinde seyrederse ümmeti
 ltınla döşeli bekler cenneti
F ahr’ı kâinâttır, sebebi çünkü
 yete düşmanlar, kâfirdi dünkü

 mineye muştuladı melekler
H abibullah senden doğmağı bekler
M uhammed doğunca göçer direkler
E lestü bezminden o an görülür
D oğarken şefaat izni verilir

M u’cizil beyanı, götürür Rabbım!
 lemi cürmünce batırır Rabbim!
H alis kul zikredip oturur Rabbim!
M ahlûkatta şeref bahşedilenler
Û sulünce, İblise rabb diyenler!
D eneatini açık söyleyenler

N urunda vareyledi umum mükevvinâtı
Û lûl Erbablar ile melek le kâinâtı
R uhundan halkederek verince saltanatı
Û mûru fermanıdır, cine, inse salâtı

M evlâ’ya isyan eden evvelâ cinler idi
E beveynleri can’a senin kafan kart dedi
V ellâh Billâh şamarı Rabbi Kahhar’dan yedi
C edlerinden hayatta bir tek azazil kaldı
Û ruç ettirdi onu melekler Âlemine
D arul cennette imam kılındı meleklere
 dem yaratılınca nüksetti cinliğine
T ardolundu lânetle cennetler haricine
T aki Âdem cenneti mesken eylediğinde
I dlâl silâhı ile yılan ve tavus bile
R aciyâne usluba kanıp kattı cennete

İ lliyyinden Mehemmede mesâjı
S aadete rehber başımın tacı
L âyüsel değil de sade düacı
 lınca müjdeyi vardı secdeye
M ürüvvet ilâhî mürüvvet diye
İ ntizâr Eyle RAB! kul İSLÂMİ’ye