Mardin şehrin Akresi,
Kıbleyi gösterir ibresi,
Havasından soluk alan
Ne derdi kalır ne stresi.
Mardin Diyarbakır arası,
Değer kazanmış arsası,
Pekmeziyle isim yapmış
Koca bağ üzüm deryası.
Doğdum büyüdüm Akreste,
Gül topladım deste deste,
Unutamam ben köyümü
Akres derim son nefeste.
Kimileri kalmış hala köyde,
Kimileri Bursa Yenişehirde,
Kimileri İstanbul Esenlerde
Kimileri ise Trakya Edirnede.
Artık ikamet fark etmiyor,
Bağlar güçlüdür kopmuyor,
Akres köyü unutulmuyor
Özleniyor hasreti bitmiyor.
İbrahim Akbaş
05.03.2012
Kayıt Tarihi : 10.3.2012 22:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!