Akrepler kıskacında yalnızlığıma zam geldi

akrepler kıskacında yalnızlığıma zam geldi
benımse ozgurlugum arttı
ask bırıkımındeyım
asksızlığın kör vahalarında askın birikiyor
bense okyanuslara su ve sevda
sen salın salınabildiğin kadar nasıl olsa yolun bana akar..
orda senin akışına setler kurmuş
azmışlığın leylaları
lal olmuş nefisin son hevesinde
sen gelmelerime gül kal
koklasın suların ve özlemlerin baharına
bir ömür kış kaldın
oysa ben baharların uçarı bülbülü
gel yazıma yazgıma azgıma mevsim ol
ki benden bir sen koptu
bu ömrümün en uzun sancısı
bu sensizlik çölünde beni İstanbul eyledim
çok şeyin çok şeyine tümlendi
kümelenmiş kalabalık hislerin istanbul’u gibi