Akreple Yelkovanın Hikayesi

Akrep de seviyor aslında Yelkovanı.
Aheste aheste gidiyor bir sonraki vakte;
Yelkovan kendisine yetişsin diye çabalıyor.
Ama gidiyor işte…
Gitmek zorunda olduğu için; aheste de yürüse, gitmek istemese de gidiyor…
Ardında söylenmedik şarkılar bırakarak,
Göz göze gelinmemiş anların tümüne veda ediyor,
Gidiyor.
Yelkovan; kan revan içinde,
Akrebinin peşinden,
Akrebine kavuşmak için koşuyor.
Her gün, her saat başında kavuşuyorlar gerçi ama;
Yelkovan akrebi, yanındayken bile özlüyor!
Göz göze geldiklerinde,
Zaman dursun istiyor yelkovan,
Dünya yansın istiyor akrep…
Geç kabul olmuş dua gibi bazen, zaman da duruyor!
Vaktin bir ucunda akrep, diğer yakasında yelkovan…
Geçmiyor bir türlü vakit, kavuşamıyorlar!
Akrep de seviyor aslında yelkovanı.
Yelkovan zaten, akrepten ibaret.
“Git ve gel yüz adım, bin yıllık konak”
Dediği gibi şairin…
Git geller arasında, olmazlar arasında,
Bin yıllık uzakta!
Dursun istiyor zaman, akrebin yanı başında;
Zaman… Su misali akıyor…
Durmuyor!
Akrep,
Geçip gittiği vakte yanında götürmek istiyor yelkovanı,
Yelkovan,
Dar vakitlerde, zaman dursun istiyor.
Göz göze kalmak istiyor yelkovan; akreple…
Göz göze kalmak istiyor akrep; yelkovanla!
Göz yaşları aksa da geçip giden vakte,
Zaman acımasız, gaddar ve bir o kadar şirret…
Durmuyor!

6 Temmuz'23