Akrep Yelkovan Şiiri - Selim Savaş Karakaş

Akrep - Yelkovan

Parmak ucu gölgelerde geziyorlar
Her yerdeler, ölüm gibi
Ortama uyum sağlıyorlar
Oysa uyum kaos demek, kırfacana!
Gözümün yağdığı her mevsimdeler
Beni görürlerse her şey kanar
Bu yüzden şiirlerde uyuyorum
Tam yanımdan geçip gidiyorlar, Tanrı gibi
Aşkın kilidini açacak anahtarı bulmuş olabilirim
Ne var ki merhamete musallat olan bir nefes daha var
Sabahların bile ürktüğü bir nefes
Zamanın bile…
Üstelik ürkütücü bir güzelliği de var
Kapa gözlerini
Güneş her şeyi gizler, sisten daha etkili
Ben de bundan korkmuştum
Geçmişin ölüm düşleri
Şehirlerde terör estiriyorlar
Ölüm bile korkuyor onlardan
Hiçbir film seni onlardan koruyamaz
Gizlenecek bir mekân yok
Tek seçenek var şiire sarılmak
Rüyanda görürsün aşk!
Düştüğün an şiire, ezber başlar
Korktun mu?
Şimdi nereye gidiyorsun?
Kirli kalpler ülkesine mi?
Orda ne varsa oynarsın
Adaletsizliğe boyun eğen şiirin kopsun dili!

“Evrensellik boş bir teneke
Kurallarım yok benim!
Renkli ülkeler sürdüm yüzüme
Gökkuşağı kokar tenim
Afrika’da çığlığım, duyulmayan
Avrupa’da riyayım, görülmeyen
Kangurulara bağışladım ayaklarımı
İnce belli şiirler örüyorum postmodernizmden”

Bilmem farkında mısınız benim ellerim mavi
Koca bedenli şehirlerin merkezinde açmam hiç
Bel bağladığınız sokaklar yeni yetme kuş gagası
Ve en önemlisi
Sihirli kelimeler durağı hurdaya çıkmış
Dişler arasında siyanür heykeli
Bu ne acayip düş festivali
Bir bilen var mı acaba
Neden hurdaya çıkarılmış sihirli kelimeler durağı?

Çekilmiş üstüne mayın sessizliği tatlı sözlerin
Pişman hayatların şişman mutsuzlukları kusmuş geceye
Kime sorsanız sütbeyaz acı yapışır diline şaraptan
Yaşatacak çıplaklığı ayaz kuyuları selamlar Ali’yi
Sır kokar, karanfil uzatan ney mektupları
Baharsız kıyısında içimin kadavralar çökmüş iskeleye
Dilinin avlusu med-cezir bebek portresi
Ağla hadi kan kadar kızıl değil ninnilerin
İltifatlar kırışık güzlerin dokunulmaz limanı olmuş
Her çığlık beyaza çevirir siyahı
Yıldızlardan pabuçlara düşen Don Kişot yarım gövdeli
Suni teneffüsle akıl tutulması yaşayan dumanlı Olympos
Her yerdeler, ölüm gibi
Yoldan çıkan istasyonlar denemesiz yalnızlığı seçer hep
Kitapların kapı kolları neden denizlere uzak
Durdurulamaz şiirlerin gerçeği arama içgüdüsü
Kısa kesilmiş dizelerin düşmüş ocağına hücre kokusu
Ümit edilmeyeni bekler kalabalık içinde timsah
Kuru bir gurur erken makamın sahte gülüşü
Kalk hadi, haykır içinde nefes alan empatinin aşkına
Vicdanın aşkın, damarlarında dolaşan merhametin aşkına
Dağların, ovaların, şu ağlayan Seyhan’ın Ceyhan’ın aşkına
Hak yemedin sen, yiyenlere haram olsun
Haykır!
Selim Savaş Karakaş