Akrep ve Yelkovanın Tersine Döndüğü Saat ...

'Üzülme' diyorsun ama ben sevdiklerim, dostlarım, çocuklarım, ailem, ülkem, hasılı tüm canlılar için daima üzülürüm. Bu benim elimde değil. Ayrıca üzülmesini bilmek de bir ayrıcalıktır diye düşünürüm hep...

Herkesin kötü anları vardır evlat. Ve mutlaka bir yumuşak karnı veya Aşil'in topuğu misali kolaycacık vurulduğu zayıf bir noktası. Üstelik sıkça kendimizden düşeriz. Bizi bizden sorgular; içimizle yüzleşir ve hatta kavga ederiz. Aynalarımıza bakmaya korktuğumuz anlardır bunlar.

Kimse korkusuz değildir, unutma! Korku ki içimizi daraltır, yüzümüze damgasını vurur, sükunetimizi çalar ve sonuçta yürek öyle bir kabarır ki hiçbir yere sığamaz olur. Biz, eğer kavgamızı bizimle yapamıyorsak, başkaları ile yaparız. Dünyaya başkaldırırken, aslında kendi zayıflığımıza baş kaldırıyoruzdur. Önemli olan, bu mücadeleden sağ çıkabilmek...

Bir şiirimde ne demiştim hatırla (Adak Ağaçları Kızgın) :

'geçmişte bir gün “acı” eskitmiştik hani
bir çocuğun elinden tutup
parkları dolaşmıştık
kayboldu çocuk sonra

acıyla birlikte gezinirken
ben de mi bittim yoksa! ...'

Bu soruyu da sıkça sorarız kendimize. Hayır, bitmemişizdir. Yalnızca, akrep ve yelkovanın tersine döndüğü saatlerde nasırlarımız biraz daha kalınlaşmıştır. İşte o kadar! Ancak onlar sertleşirken, yüreğimizi diri tutan ve acılarımızı paylaşan dostlara ihtiyacımız olur. Yeniden can veren bir merhem gibi gelirler insana ve gelmelidirler...

'O beni sever, o beni sayar; o benim derdimi kalbinin derinliklerinde hisseder ve benim için üzülür' diyebilmek ne kadar güzel bir duygudur aslında...

Anneler mesela hep bunun içindir!

Kendine iyi bak oğul, ona karşı adil ol...Ve sıkma canını...
Birçoğumuza şık bir hediye paketi içinde ve pahalı bir armağan gibi sunulmadı hayat...Ama şurası bir gerçek ki, nasıl verilmiş olursa olsun, değeri mutlaka bilinmesi gereken nadide bir armağandır o....Tohumun kararlılığından al gücünü. Toprak altında bin yıl gizlenmiş dahi olsa, yaşamın ona sunduğu ayrıcalığın farkında olarak yeniden filizlenmeyi unutmuyor asla..
Yeter ki doğru toprağa ekilmiş olsun! Sevgi ve anlayış dolu bir dost kalbi gibi...

Bugünlük bu kadar çocuk. Sağlıcakla kal :)))

(16 Nisan 2005)