Akrebin Yalnızlığı! ..

Akrep yalnızlığı benimkisi
Öylesine kederli
Ama duyarlı
Sevdiklerimi zehirlememek için
Kaçıyorum onlardan
Kötülereyse bakamadığımdan
Gözler her şeyi ortaya koyduğunda
Sırlar bir bir döküldüğünde
Yürektekilerin başka, dillerin başka
Gerçeklerin bambaşka olduğunu seziyorum

Akrep yalnızlığı benimkisi
Öylesine ateşli
Canlı ve kanlı
Saklanmalı, kaçmalıyım
Yeraltında yaşayıp
Toprağı ve karanlığı duymalıyım
Gerçekleri açık eden güneş acı veriyor bana
Sahtekâr yüzler dikiliyor karşıma

Akrep yalnızlığı benimkisi
Öylesine acımasız
Ama vazgeçilmez
İnsanların taptıklarına tapmadığım için
Parayı, pulu; şanı, şöhreti umursamıyorum
Bunlar için çıkıp meydana, savaşamıyorum
Ölümlü dünyayı sahiplenemiyorum
Maziye baktığımda sönmüş krallar görüyorum
Anlımı secdeye koyduğumda
Allah’ın karşısında bir hiç oluyorum
Yalan ve geçici olan hiçbir şeyi sevmiyorum

Akrep yalnızlığı benimkisi
Öylesine ölümcül
Ama asil
Kendimi kandırmayı sevmiyorum
Onursuz bir gelecek istemiyorum
Mülksüz tanrıları oynayamıyorum
Yalancı bir cennet, cehennem olur bana
Şu kısır dünya ile tatmin olamıyorum
Ya hep, ya hiç diyorum
Ve Allah’tan başka sığınacak bulamıyorum
Ölümsüzlüğü ve gerçek dostluğu o verir ancak

Akrep yalnızlığı benimkisi
Öylesine tutsak
Ama öylesine özgürüm ki
Hiçbir şey beklemiyorum kimseden
Beni kandıracak bir aşkları bile yok artık
Sahte gülücükler
Kirli gözler
Cimri yüzler
Sahte tanrılar
Boş gururlar
Küfürlü sözler
Zavallı insanlara özgü

Ben akrebin yalnızlığına aşığım
Yaratandan sadece büyülü kelimeler
Ve gözünün içine bakabileceğim
Elinden tutup sonsuza dek yürüyebileceğim
Bir yalnızlık istiyorum
Akrebin yalnızlığı olsun, dileyim! ..